DRACHTEN – Wat doe je als je maanden om pandemische redenen stil zit, je hebt net een nieuw album uit en de honger om te spelen is enorm. Tricklebolt vatte deze problemen bij de hoorns en bedacht wat. De apparatuur in twee busjes en de hort op. Eerste stop was Drachten, waar door samenwerking met Iduna voor Café Marktzicht een fijne plek was gevonden, waar plaats was. Het publiek dat speciaal voor de show kwam een plek op het terras vond en passanten, van jong tot al zeer op de leeftijd van Mick Jagger en Keith Richards ook nog even met glimmende ogen meerockten met dit vijftal. Misschien niet helemaal als op de poster met een mooie oude truck, maar in twee moderne busjes waarin bus nummer 1 de drums van oud- en invaldrummer Ymte Koekoek stond en in bus nummer 2 de hammond van Roy Scholte, terwijl zanger en gitarist Bastian Pen, lead gitarist Tim Kampman en bassist Daan Pen voor de busjes een podium maakten. Dit kunstje werd dezelfde dag ook nog gedaan bij EM2 in Groningen en MF Coevorden, waarna een dag later het circus Tricklebolt zuidwaarts ging. De primeur was echter voor Drachten, zoals Bastian Pen terecht opmerkte bij zijn welkomstwoord voor ‘Straight Into The Blue’ werd ingezet, waarmee onmiddellijk en opmerkelijk genoeg nagenoeg alle kinderziekten ook uit het systeem waren. Het klonk uitstekend. De band had er duidelijk zin in. Het rockte prima en de Sallanders hadden een prima nummer te pakken, dat stevig was, maar ook mooi toegankelijk en prima werd gebracht. Een lekker begin wat vertrouwen gaf en dat zag je ook groeien bij de bandleden die toch hun nek hadden uitgestoken met dit ambitieuze project. ‘Atlantis’ volgde, net iets steviger en hoewel niet zo aansprekend als de openingssong, waren hierin vooral mooie tempowisselingen die opvielen. Ondertussen stroomde er winkelend publiek langs dat verheugd bleef bestaan en op de balkons van de appartementen genoten bewoners mee. Na twee robuustere en uptempo songs kwam ‘I’ll Drive’ goed op tijd. Een donkerder, meer ingetogen nummer, waar juist door de rust een bepaalde dreiging van afstraalde. Een heerlijke song. Het is afkomstig van hun prima debuutalbum dat in 2017 verscheen en wat nu dus in het album ‘Straight Into The Blue’ een opvolger heeft gekregen. De nummers van dit nieuwe album die vandaag op de setlist stonden klonken ook uitstekend. Enige haast was geboden, want met een setlist van drie kwartier voor een half uur speeltijd was er weinig tijd voor kletspraat. Toch was nu en dan een inhoudelijke aankondiging nog wel prettig geweest, maar de korte aankondigingen van Pen waren verder degelijk. Hij is ook een degelijke goede zanger, die een hele fijne rockstem heeft die nog net iets breder mag worden, maar waar de band heerlijke nummers voor heeft geschreven waarin hij kan excelleren. De band was verder prima. Expressief stond Tim Kampman naast de zanger prima nu en dan een solo ten beste te geven. Lars Spijkervet werd vervangen door Ymte Koekoek alsof hij nooit weg was geweest en de nummers waren resoluut en in mooie afwisseling. ‘Bonaire’ was stevig en vlot en zeker één van de mooiste songs dit optreden, waarna ‘Sunday’ weer net wat meer ingetogen was, waardoor elk liedje ook zijn individualiteit behield. Het publiek werd er mooi bij betrokken, want het lag aan hun of er nog twee of drie liedjes gespeeld zouden worden, kondigde Pen aan toen de klok begon te knijpen. Gelukkig reageerde het publiek dermate enthousiast dat het er drie werden. Dat begon met steeds steviger rockende ‘Air Balloon’ wat mooi was. Even robuust en uptempo was ‘1996’, dat tot de hoogtepunten van dit optreden hoorde om te besluiten met ‘High Trees’, waarin vooral Tim Kampman met een voortreffelijke solo het slotpunt maken. Gauw inpakken zat er niet in, want er ontstond een run op de merchtable en om de heren wat benzinegeld in de achterzak te drukken. Prima initiatief van deze band uit Salland.
Tricklebolt zoekt zijn publiek met succes op
