Loading...
Interviews 2018

Sophia: “Ik heb echt zo veel dingen die ik nog kwijt wil”

MEPPEL – De Popronde loopt langzaam op zijn einde en tal van opkomend talent zal na de laatste reguliere dag op 18 november in Meppel vermoeid de benen strekken en eens even gaan bijslapen. Zo niet Sophia. De Libanees Alkmaarse Rotterdamse P&B / Pop artieste kijkt uit naar haar show in Meppel en ook naar de optredens die het haar daarna heeft opgeleverd. In een herfstig Rotterdam is het dan ook een opgetogen en energieke zangeres die de gelegenheid te baat neemt om over haar Popronde ervaringen te vertellen. Over hoe eenzaamheid haar gevormd heeft en hoe haar liefde voor R&B is ontstaan. En over haar, afhankelijk van definitie, eerste of tweede EP, waar ze momenteel aan werkt. Bij De Buren in Meppel sluit Sophia op 18 november haar Popronde avontuur af, waarbij ze ook een dubbele dienst draait, want dezelfde dag treedt de zangeres ook nog op als backingvocalist bij Eline Mann.

Zelfs in de stad waaien de bruingele eikenbladen door de straten. Het is onmiskenbaar herfst en als de herfst eindigt, waait ook de Popronde weer over. Sophia Schutte is allerhartelijkst en omdat het weer uitnodigt tot het vertellen van lange verhalen steekt ze gelijk van wal. “Ik ben opgegroeid in een familie vol kunstzinnige mensen. Mijn moeder, oom en opa zijn ontzettend muzikaal en mijn oma en andere opa zijn beide beeldend kunstenaars. Er stond altijd muziek aan of er werd muziek gemaakt. Wij hadden thuis vroeger een vleugel, waar ik op een dag achter ging zitten en besloot dat ik pianoles wilde. In totaal heb ik 6 jaar klassiek pianoles gehad. Daarna kwam ik erachter dat zingen nog veel leuker is dan piano spelen en begon ik met zanglessen. Zo is het allemaal begonnen. Ik was 6 toen ik begon met pianoles, dus het was niet perse een bewuste keuze. Ik was nog helemaal niet bezig met mijn toekomst, ik vond het gewoon leuk. Het was pas toen ik begon met zingen dat ik iets nieuws voelde. Toen wist ik echt meteen dat ik dat voor altijd zou blijven doen. Toen ik eenmaal die keuze had gemaakt ben ik daar 100% in gesteund door mijn familie.” Een mooie basis werd dus al vroeg gelegd en uit die jong begonnen interesse in muziek en creativiteit groeit op welhaast natuurlijke wijze een artiest. “Ik heb niet het idee dat dat echt een keuze was bij mij om artiest te worden. Het is niet alsof ik op een dag wakker werd en dacht: ik word artiest. Dat is heel langzaam gegroeid uit al mijn zanglessen en mijn eerste optredens denk ik. Langzamerhand merkte ik dat ik creatief was, wilde performen en een visie had. Toen was het alleen nog een kwestie van hoe. Tijdens mijn middelbare schooltijd was het al vrij duidelijk dat studeren en stilzitten niks voor mij was”, onderstreept ze tijdens het gesprek. “Tijdens 5 Havo begon ik aan de vooropleiding van het conservatorium van Amsterdam, puur oriënterend, ik was toen pas 15 jaaar oud. Het is voor mij op dat moment echt serieus geworden. Na dat jaar deed ik auditie en zat ik opeens op het conservatorium van Rotterdam.”

Het Conservatorium in Rotterdam, is dat een goede voorbereiding voor een bestaan als popartiest, vragen we aan de ervaringsdeskundige. “​Daar zullen veel meningen over verschillen”, lacht Sophia. “Ik vind persoonlijk van niet. Er wordt enorm gefocust op de technische en theoretische kant van het artiestschap. Daar heb ik ook ontzettend veel aan gehad hoor”, benadrukt de zangeres. “Maar er wordt wat mij betreft te weinig ingespeeld op het muzikale landschap van nu. Trends, marketing, stromingen enzovoort, veranderen zo veel en snel in de muziekwereld. Het is belangrijk om daar op in te spelen als school. Er wordt bijvoorbeeld geen aandacht gegeven aan social media presence, terwijl dat tegenwoordig een van de belangrijkste dingen is van je image. Ook wordt er weinig aandacht besteed aan performance en zelf heb ik me heel erg beperkt gevoeld in mijn creatieve vrijheid. Ik merk wel dat ik veel heb aan mijn theoretische kennis. Ik kan makkelijk communiceren met mijn medemuzikanten op muzikaal vlak. Ik weet hoe je met geluidstechnici moet communiceren en dergelijke. Dat zijn wel allemaal dingen die je leert op zo’n opleiding. Alles heeft natuurlijk zijn voor en nadelen. Mijn punt is meer: Je hebt het conservatorium absoluut niet nodig om een goede popartiest te worden. Het is wel heel helpfull en goed voor je connecties.” Met het onderwerp Rotterdam toch op tafel informeren we gelijk naar de plaatselijke muziekscene in de havenstad. “Ik kom eigenlijk uit Alkmaar. Ik ben verhuis daar Rotterdam toen ik begon aan het conservatorium. Rotterdam is wel een inspirerende plek. Het is de eerste plek waar ik me ooit echt thuis heb gevoeld. Als ik over straat loop, heb ik echt het gevoel dat iedereen keihard aan het knokken is voor zijn of haar droom. Rotterdam heeft ballen, drive, energie. Daar hou ik van. Rotterdam motiveert me om hard te blijven werken. Dat is hoe het terug komt in mijn werk.”

We duiken de muziek in. Waar komt haar liefde voor R & B vandaan. “Ik luister mijn hele leven al naar R&B, Ik ben er echt mee opgegroeid. Ik zou je niet kunnen vertellen waarom ik me er toe aangetrokken voel eigenlijk. Het gebeurt gewoon. Het is ook hoe ik zing..”, laat ze een nadenkende stilte vallen, “het gebeurt vanzelf. Goede vraag!”, complimenteert Sophia. “Ik kan je het antwoord nog niet geven.” in één adem komen we dan bij het songwriting proces en hoe de artieste dat aanpakt. “Meestal begin ik met schrijven als ik me echt heel slecht of ongelukkig voel. Dat komt best vaak voor eigenlijk. Muziek schrijven is altijd mijn verwerking/afleiding geweest van de chaos die ik mijn leven noem. Ik begin meestal met piano spelen. Dan doe ik mijn ogen dicht en doe ik random shit op het toetsenbord, tot ik iets vind wat klinkt als hoe ik me op dat moment voel. Dat kan een noot, akkoord, van alles zijn. Meestal maak ik dan een herhalend patroon op de piano of gitaar, dat neem ik op en dan begin ik er overheen te zingen. En zo ontstaat het begin van een liedje bij mij. Pas aan het einde schrijf ik de lyrics op de melodie die ik heb gemaakt. Mijn onderwerpen zijn altijd mijn eigen problemen. Hersenspinsels. Mijn eigen leven inspireert me. Dat klinkt misschien gek, maar ik ben pas 20 en voor me gevoel heb ik net zo veel meegemaakt als een gemiddeld persoon van 50 jaar oud. Ik heb echt zo veel dingen die ik nog kwijt wil, moet verwerken of gewoon over wil vertellen.”

Hoewel we dan op het vlak van het erg persoonlijke komen vraagt dat toch om enige uitleg. Sophia Schutte heeft letterlijk over de hele wereld gewoond met haar moeder. Als jong kind in Brazilië bijvoorbeeld. “Ik denk niet dat dat direct invloed heeft op mijn muziek. Het heeft wel invloed gehad op mij als mens uiteraard, en dat heeft weer alles te maken met hoe mijn muziek klinkt. Ik heb me altijd eenzaam gevoeld. Dat gebeurt als je constant alles achter moet laten. Ik ben ook verlaten door mijn Libanese vader. Dat is ook een reden waarom ik me eenzaam heb gevoeld. Dat is wel iets dat veel terug komt in mijn muziek. Leegte, een beetje duisternis en eenzaamheid.”

De eerste EP van Sophia is aangekondigd als we het gesprek een andere wending geven. “​Eigenlijk is dit al mijn tweede EP”, corrigeert de zangeres. “Voor dat ik als ‘Sophia’ begon, had ik een band genaamd: Julia & The Crowd. Daar heb ik mijn eerste echte EP mee uitgebracht. Die EP was pure verwerking van mijn pijn op dat moment. Ik was 15 toen ik daar aan begon en 18 toen die uitkwam. Daarna heb ik een mental breakdown gehad. Het was echt een afsluiting van de moeilijkste periode van mijn leven. Ik wist even niet meer wat ik wilde. Wat ik wel wist is dat ik die muziek nooit meer wilde spelen, omdat het te pijnlijk was. Het is eigenlijk helemaal niet het soort muziek waar ik normaal naar luister of wat ik maak, maar het was wel de perfecte representatie van hoe ik me voelde op dat moment. Het heeft even geduurd voordat ik weer muziek kon maken, maar toen ik weer begon beloofde ik mezelf om te doen wat ik het allerleukste vind: pop/R&B liedjes schrijven en zingen. Mijn doel was om weer te leren genieten van muziek maken en het iets minder zwaar te benaderen allemaal. `Wat ik vooral wilde, was iets maken wat veel mensen zouden begrijpen en wat ze zou raken. Nu voel ik me zo vrij op het podium met mijn eigen muziek. Binnen 1,5 jaar heb ik dit hele nieuwe project op poten gezet. We hebben in de halve finale van de grote prijs van Nederland gestaan, we hebben 13 shows gespeeld met Popronde en er komt gewoon een EP aan. Ik ben meer dan geslaagd in mijn doelen te verwezenlijken voor deze EP. Ik heb samengewerkt met mijn toetsenist en producer: Teun Dillisse en mijn vocals opgenomen bij Wouter Hardy en hij heeft ook alles gemixt. Een klein dreamteam wat mij betreft. Dit is een kleine verzameling van de eerste liedjes die ik ben gaan schrijven na mijn breakdown. Ik ben supertrots op mijn eerste plaat als Sophia en ik kan niet wachten om te laten horen wat ik nu allemaal aan het maken ben!”

Dat laten horen kan uiteraard via de EP, maar ook op het podium. Sophia blijkt een gretig optreder. “Er is geen fijner gevoel dan mensen die luisteren naar jouw verhaal. Als je mensen kan raken met wat uit jouw brein komt.. Dat is zo’n bizar gevoel. Het is ergens echt deel van mijn verwerking. Ik voel me gelukkig op het podium. Ik vind het ook een fijn idee dat ik andere mensen help door mijn verhaal te delen. Ik weet als geen ander hoe het voelt om alleen te zijn. Het is heel fijn als iemand je het gevoel geeft dat je er niet alleen voor staat.”

Wat kunnen we verwachten bij Popronde Meppel, vragen we haar als we ons al klaar maken om de herfst weer te gaan trotseren. Het regent inmiddels en de natte straten glimmen in het licht. “Bij mijn optreden tijdens Popronde Meppel bij De Buren kom ik in semi akoestische bezetting. Dat houdt in: gitaar, twee backingvocals en ik. Het zijn stripped-down versies van mijn liedjes. Heel intiem.” Heeft het haar nou op geleverd deelname aan de Popronde kijken we nog even terug en direct vooruit. “Ik had vrij weinig verwachtingen van Popronde”, nemen we toch nog maar even weer plaats. “Mijn doelstelling was podiumervaring en connecties op doen. Dat is beide gelukt! Ik voel me echt 1000 x vrijer op het podium met deze relatief nieuwe muziek. De band is beter op elkaar ingespeeld. We hebben echt in de meest erbarmelijke omstandigheden alsnog een goede show neer kunnen zetten. Dat zegt wel wat over waar we staan, vind ik. Ik hele toffe mensen leren kennen en zijn er ondertussen al weer wat nieuwe gigs uit gekomen,” sluit Sophia dan toch af. Mocht het ook herfstig in Meppel zijn. De show van Sophia is het trotseren van de elementen waard.