STEENDAM – Veel nummers die de Red Dirt Skinners hun publiek op Podium Peter en Leni in Steendam voorschotelden waren prachtig. Toch liet het concert een wat onevenwichtige indruk achter en deden Rob en Sarah Skinner vooral zichzelf te kort. Het probleem zat hem in de set opbouw die van trieste ballad naar vrolijke blues en weer terug naar een sad song heen en weer schoot. De band deed zelf de techniek waardoor de muziek bij tijden te knal hard was voor de kleine ruimte. Dat was zonde, want beide Britten hebben wel wat in hun mars. Dat bleek vooral in de laatste drie nummers voor de pauze die thematisch bijeen hoorden en afrekenden met een mislukt weekend met een optreden dat uitliep in een scheldpartij van een dame uit het publiek die andere verwachtingen had, bij thuiskomst bleek het huis te zijn leeggeroofd en werd een groot beroep gedaan op de liefde en saamhorigheid van beide echtelieden. ‘Disgrace’, ‘Lay me Down’ en het zeer indrukwekkende ‘Black and White’ waren de weerslag hiervan.
Voor de pauze hadden de Red Dirt Skinners al een zeer geslaagde uitvoering van ‘Idabel Blues’van de Red Dirt Rangers en na de pauze kwamen ze terug met een meer dan geslaagde uitvoering van David Bowie’s ‘Space Oddity’. Een uitvoering van Bob Dylan’s ‘For Ever Young’ werd ietwat schreeuwerig. Vooral Rob Skinner had de neiging in de microfoon te kruipen wat de zang niet altijd ten goede kwam.
Muzikaal vormt het spel een zeer interessante combinatie met gitaar en sopraansaxofoon. Sarah Skinner bleek buiten gewoon bedreven op haar instrument en voegde zeer veel toe aan het concert, ook met haar mooie haast jazzy sang. Beide stonden in zowel de meer up tempo als de langzamere liedjes hun mannetje, waarbij eigen composities als ‘Girl in a Truck’ en ‘The Monkey and the Engineer’ die daar een beetje tussen in vielen hun het beste pasten. Red Dirt Skinners brengt een mengeling van folk, blues en aanverwante stijlen met een ‘Red Dirt’ sausje. Met een iets doordachtere setopbouw is het met simpele middelen nog veel mooier te maken. Met als toegift de Robert Johnson klassieker ‘They’re Red Hot’ werd kreeg de bezoeker nog een mooie proeve van bekwaamheid mee.
Red Dirt Skinners weten niet altijd te overtuigen
