GRONINGEN – De Zwitserse Pina Palau was door het Britse duo King Hannah gevraagd om gezellig mee op reis te gaan door Europa. King Hannah stuurde haar een berichtje op social media, waar ze de artieste hadden ontdekt en va het één kwam het ander. Een lekkere steun in de rug voor deze indie singer songwriter die op deze manier op liefst twintig podia kwam te staan, waaronder een aantal iconische, zoals Vera in Groningen. Voor een podium als Vera ook een goede zaak, want zo komen er uitstekende artiesten binnen de popzaal, die, nu, nog niet de aantrekkingskracht hebben om een volle zaal te trekken. Een regelrechte win win situatie dus en dat bleek ook in de Martini stad, waar Pina Palau zich met verve presenteerde aan het publiek.
Pina Palau wilde ooit de geestelijke gesteldheid van de mens bestuderen en beter maken. Een mooi idee, maar in een alternatieve opzet wordt het uitgevoerd. Na haar studie voor psychiater, kijkt ze als muzikant naar de menselijkheid, rauw en ongefilterd, weet haar biografie te melden, en distilleert daaruit onze motieven, onze emoties en de verhalen die ons leven vorm geven. Die observaties van het dagelijks leven vormen mede de basis voor haar liedjes. Haar debuutalbum ‘Illussion’ was een groot succes. De in Zurich woonachtige zangeres Sophie Meerwein die achter de naam Pina Palau schuilgaat zette haar carrière dromen voor nu opzij, om eerst de muziek te volgen. Het leverde haar bijna instant succes op. Het gevolg was een Europese tour, mooie voorprogramma plaatsen en diverse bucketlist festivals die ze kon afstrepen. In 2024 gaf ze een vervolg aan dit succes met haar tweede album ‘Get A dog’ dat met evenveel lof werd overladen. De indie-folk met die kenmerkende humor, maar ook scherpe observaties blijkt in de smaak te vallen.
Noodgedwongen was haar band thuis gebleven, maar solo bleek Pina Palau ook meer dan de moeite waard. Met haar gitaar, maar vooral haar prachtige emotioneel geladen zang boeide de Zwitserse haar publiek. ‘Put it in Reverse’, een liedje over terug keren naar de woonplaats van een ex, was direct een mooie opening met rustige zang, wat een stevige bodem vond in het gitaarspel waarmee ze muzikaal ondersteunde. Nog mooier werd het met ‘Letter to the Editor’. In dit fijn opgebouwde nummer kijkt Pina Palau naar al die mensen die in brieven aan de krant hun onvrede uitschreeuwen over alles waar ze tegen zijn, zoals inclusiviteit en andere progressieve verandering. In een kalm antwoord dient ze deze schreeuwers van repliek en concludeert ze dat die trein al vertrokken is en dat de groep die op het perron achterblijft alleen nog maak machteloos hun ongenoegen kan uitschreeuwen. Het zijn liedjes met duidelijke boodschappen, gedragen door haar stem en met ‘You See Me’ werd het prachtig. Solo, met alleen haar elektrische gitaar was het rauwer, de emotie lag er nog dichter aan de oppervlakte. Juist in dit nummer kwam dat erg mooi voor het voetlicht. Klein, maar mooi opgebouwd gaat het over dat veel mensen zich eigenlijk niet gezien wanen, maar dan komt ze degene tegen die haar wel op waarde schat en haar ziet en waardeert voor wie ze is. Pina Palau is een heel fijne songwriter, maar ook een mooie open persoonlijkheid op het podium. Niet elk liedje kreeg een introductie, maar als ze dat deed was het inhoudelijk en vaak persoonlijk, wat haar oprecht en geloofwaardig maakte. Het zijn ook onderwerpen waar de meeste mensen zich in herkennen en die toepasbar zijn op hun eigen leven. ‘Jupi’ is misschien wel haar bekendste nummer. Geschreven in een soort vacuum. Aan het einde van het jaar, te laat om nog dit jaar wat te beginnen en het nieuwe jaar is nog niet van start, maar ook op een moment dat ze afgestudeerd was als dokter, niks kan doen vanwege de pandemie en ontdekt dat ze eigenlijk liever muziek maakt. Een nummer over kruispunten in je leven die ze projecteert op een vriend die net uit een relatie is en die ze probeert te overtuigen dat dit nieuwe mogelijkheden geeft, maar zich dan beseffende dat dit nummer eigenlijk ook over haarzelf gaat omdat zij ook op dat kruispunt staat. Het werd erg mooi en gevoelig gebracht. Het optreden eindigde prachtig. Het rustige en gevoelige ‘Modern Home’ bracht alles samen en het zeer fraai in één gestoken ‘We’ve Got No Time’ begon kalm, maar ontwikkelde zich aansprekend Een pracht van een optreden dat doet verlangen naar de terugkeer van Pina Palau naar Vera om dan met band en meer tijd die belofte die ze is helemaal in te vullen met haar prachtige indie-folk.