Loading...
Interviews 2015

Onno Smit ( Beans & Fatback) ruilde het leraarschap in voor de muziek

LEEUWARDEN – Een swingende De Amer stroomde na een ruig en dampend Beans & Fatback concert Amen in. Op het podium bleef even alleen Onno Smit achter. Even een kabeltje oprollen, even uitpuffen in de toenemende rust van de leegstromende zaal, nog even in zichzelf nagenieten. Zijn Beans & Fatback kameraden her en der druk in gesprek met het publiek. Het was prachtig. Een paar dagen later maakt hij in Hoorn even tijd om wat te vertellen over Beans & Fatback, over Lefties Soul Connection en over The Gospel Sessions zijn drie succesvolle projecten. Komend weekend staat Smit met de Gospels in Leeuwarden en over een maand met Beans & Fatback wederom in Leeuwarden in Asteriks en dat is toch eigenlijk waarom hij het leraarschap tabee heeft gezegt en een leven als muzikant omarmde.

“Ik kwam op een moment tot ontdekking dat ik niet mijn hele leven leraar wilde zijn”, peinst Smit. “Ik was altijd al wel met muziek en bandjes bezig, maar niet als beroep. Ik kwam tot ontdekking dat een heel leven ‘op school’ me niet trok. Op het moment dat ik met Lefties Soul Connection succes begon te krijgen, heb ik al mijn andere baantjes opgezegd. Ik ben een beetje gaan reizen en voor de muziek gegaan.” Het zal geen eenvoudig besluit zijn geweest, maar wie Onno Smit op het podium ziet, weet dat het een juist besluit was op dit moment in zijn leven. Inmiddels heeft hij zijn muzikale vaardigheden verbonden aan drie projecten en zijn het het publiek en de recensenten die hem over het algemeen de hoge rapportcijfers uitdelen.

“Ik zat met Alviz de organist van Lefties Soul Connection in een Acid jazz bandje”, gaat Smit nog een stapje verder terug in de tijd. “Hij kwam op een bepaald moment met het idee om die echte rauwe funk en soul te gaan spelen. We werden geïnspireerd door een DJ die dat materiaal gebruikte. Dat wilden we op het podium gaan brengen. Het was heel erg ‘underground’ wat we deden. In Nederland kregen we absoluut geen poot aan de grond, maar in Duitsland, Frankrijk en Spanje traden we vaak op. Na een jaar of vier werden we opgepikt door Excelsior, de platenmaatschappij. We konden een plaat maken en veel festivals spelen en ging het ook in Nederland lopen.”

Lefties Soul Connection is een echte band., beschrijft Smit. “We zijn met ons vieren en Paul Willemsen als een soort vijfde Beatles er tijdens live optredens bij. Op een moment was ik ook voor anderen veel liedjes aan het schrijven, bijvoorbeeld voor Idols. Vaak vielen dat soort liedjes dan net buiten de boot of kregen ze net een andere draai dan ik voor ogen had. Op een moment heb ik maar besloten ze zelf op te gaan nemen. Dat is het begin van Beans & Fatback geweest. Dat is echt mijn eigen ding. In het begin was het van wie beschikbaar op een zondagmiddag was die kwam en we namen één of twee nummers op, aten wat en dronken wat. Gezellig! Aanvankelijk was het echt een los vast combinatie uit een groep van bevriende muzikanten die ik kon of waar ik wel eens mee samenwerkte. Inmiddels zijn we op het podium een echte band. We hebben nu net ‘Heroine Lovestruck’ uit. Een logisch gevolg op ons vorige album ‘With skin Attached’ maar niet hetzelfde. Het is iets rauwer en heeft bijna geen soul liedjes. Het hele album is meer up tempo. Het eerste album ‘Beans & Fatback’ is echt heel anders. Ik wilde een meer pop album dan het werk van Lefties Soul Connection. Dat is toch werk dat ik niet snel op een rustig momen thuis zal opzetten. Behalve als ik heel snel de afwas wil hebben gedaan. Het moest meer een organisch geheel worden, een meer pop album dat je ook thuis kon luisteren. Live heb ik met Paul al snel die liedjes omgebouwd tot wat nu de Beans & Fatback sound is. We bleken toch vooral een live band en dit vonden we tof.”

Op een terras in Istanbul bekende Onno Smit aan Paul Willemsen ook nog wel eens een gospel album te willen opnemen. Onder de schaduw van de Haga Sofia, eeuwenlang de grootste Kathedraal ter wereld en onder het genot van een biertje, onthulde Willemsen een soortgelijk verlangen. Afgesproken werd om het idee te laten rijpen. “Op een bepaald moment hadden we het idee en de liedjes. We hebben Michelle David als zangeres erbij gevraagd en Toon Oomen voor drums en percussie en zo is dat ontstaan. Ook al een heel natuurlijk proces haast. Het is een project van Paul en mij, met ook weer die bevriende muzikanten groep. Een ander project wat er nog aankomt is een album van Gerhardt, die in Beans & Fatback zit. Die komt volgend jaar met een heel mooi eigen album waar dan weer bijvoorbeeld Jet Stevens op meespeelt op bas, die ook in Beans & Fatback zit. We vinden het superleuk om met elkaar te spelen, dat is het begin, verder denken we er niet te diep over na.”

Dat spelen en het plezier is te zien. Grote grijnzen bevolken het podium. “Dat is toch het leukste wat er is. Al die energie geven en dan het dubbel terug krijgen. Ja, soms werkt het niet hoor, dan heb je een rotgevoel. Maar als het wel lukt, dan werkt het verslavend, dan heb je zo’n voldaan gevoel. Het is gewoon erg leuk om met elkaar op pad te zijn. Met Beans & Fatback hebben we nu de clubtour. We hopen in februari en maart daar nog een vervolg aan te geven en dan lekker veel festivals te spelen. We hebben toch naam als festivalband. Een uurtje lekker flink te keer gaan op zo’n podium, dat kunnen we. Een ander aspect dat nu loopt is het buitenland. Onze muziek is via download wereldwijd verkrijgbaar, maar ik ben op zoek naar buitenlandse platenmaatschappijen voor de ondersteuning en om ook via hen optredens te krijgen. Ons busje kan best naar Duitsland en Frankrijk. In de Verenigde Staten is het veel moeilijker. Onze muziek wordt al gebruikt in een groot aantal series en films. Veel mensen weten daar niet eens dat we geen Amerikanen zijn. Een platenmaatschappij daar krijgen is andere koek. Die stellen doodleuk als eis dat je er maar kom wonen. Met al onze gezinnen is dat geen echte optie. Je merkt toch dat het niet zo geweldig gaat nog in de platenindustrie. Vinyl moet nu het tovermiddel zijn. Maar je merkt dat niet lang niet iedereen een platenspeler heeft of dat die op zolder staat.” Smit wijst op zij: “Kijk daar staat de mijne, maar die is niet aangesloten. Maar goede tijden liggen vast in het verschiet”, kijkt Onno Smit vooruit en waar beter kunnen die goede tijden beginnen dan in Leeuwarden?