Loading...
Interviews 2016

Maz O’Connor: “Ik hou van liedjes die de verhalen vertellen van vrouwen”

LONDEN – Een pareltje in het oeuvre van Maz O’Connor is ‘Derby Day’. Wellicht dat het op haar setlist staat als ze op 4 maart op het podium staat in Steendam bij Peter & Leni. Het is in ieder geval een mooie ingang voor een gesprek over het werk van deze Britse folkartieste. Momenteel rond ze een Britse toernee af met haar nieuwe album ‘The Longing Kind’. Daarna zijn Nederland en Duitsland aan de beurt. Haar optreden in Steendam is het enige optreden in het Noorden.

Aan ‘Derby Day’ ligt het verhaal van ‘Derby Day’ Emily Winding Davison ten grondslag. Deze suffragette klom tijdens de Epsom Derby in 1913 over de reling en probeerde het paard van King George V te grijpen. Dit om de strijd voor vrouwenrechten te onderstrepen. De kracht en de snelheid van het paard werden verkeerd ingeschat, waardoor Emily Winding Davison verongelukte op de renbaan. Een verhaal dat na een eeuw nog tot de verbeelding spreekt. “Het was een opdracht van het Broadstairs Folk Festival”, vertelt als ze een dag vrij is tijdens de toer. “Het festival wilde stilstaan bij de 100ste sterfdag van Emily Winding Davison. Ik wist eerlijk gezegd niet veel van haar verhaal. Tot ze me vroegen om dit lied voor de gelegenheid te schrijven. Ik ben erg blij dat ze dat gedaan hebben, want ik vind haar een zeer inspirerende vrouw. Het idee dat ze haar leven waagde voor vrijheid en gelijkheid. Ik ben haar er erg dankbaar voor en ook andere vrouwen die deze strijd voor ons uitgevochten hebben.”

Maz O’Connor brengt eigen werk, liedjes geschreven in opdracht en traditionals. Een mooi assortiment voor een avond vol folk. “Verschillende liedjes worden op een verschillende manier geschreven. Het hangt er van af. Ik heb geen vaste manier om te schrijven. Als het om een liedje in opdracht gaat, dan doe ik veel onderzoek naar het onderwerp om me een weg naar binnen te banen. Een karakter, een standpunt of zienswijze, een manier om het verhaal boeiend te vertellen, daar ben ik naar op zoek. Als het om eigen werk gaat dan is het vaak iets dat mij bezighoud dat het onderwerp bepaald. Een thema of een idee, een rijmpje dat al een couplet wordt, een gevoel dat uitgedrukt wil worden. Ik ga zitten met mijn piano of gitaar en probeer wat accoorden uit. Zing er over heen en kijk wat ontstaan. Als ik vroeg een structuur bepaal en daar binnen speel helpt me dat om een lied te schrijven”, klinkt het bedachtzaam.”

Zingen, spelen, muziek, Maz O’Connor heeft het niet van een vreemde. “Mijn moeder is muzieklerares. Er was altijd muziek in onze familie en we leerden al jong een instrument bespelen. Daar ben ik nog erg blij mee. Ik leerde de viool en de piano, maar mijn werkelijke liefde was zingen en liedjes bedenken. De gitaar heb ik later leren spelen op de universiteit, maar eigenlijk alleen om liedjes te kunnen schrijven. Mijn vader is Iers, ik denk dat daar mijn liefde voor folkmuziek vandaan komt. Ik hou van muziek met goede teksten en liedjes die een verhaal vertellen. Folk is de muzieksoort waar ik dat het beste in terug vindt. Ik ben niet alleen maar in de folk geïnteresseerd, ik luister naar veel andere muziek, maar voor mij is folk het genre dat mensen het meeste raakt door de relatie tussen de tekst en de muziek.”

Een opmerkelijk instrument in het arsenaal van Maz O’Connor is de Shruti Box. “Ik zag de Schotse singersongwriter Karine Polwart en zij bespeelde de shrutibox een aantal jaar geleden. Ik hou van het hypnotische geluid van het instrument als achtergrond bij de zang. Ik heb haar geschreven om te vragen wat het precies was en zij reageerde heel vriendelijk en vol uitleg. Ik heb voor mijn 18de verjaardag een shrutibox gekregen. Het is eigenlijk gewoon en dreun, maar het is een heel suggestief instrument. Ik gebruik het veel om melodiën te schrijven. Het geeft je een bak vol geluid waar je op heen en weer kunt springen.”

Naast eigen werk put Maz O’Connor ook uit het grote Brits en Ierse songbook vol met prachtige traditionals. ‘Het zijn persoonlijke keuzen. Als ik een connectie voel met een lied dan zing ik het. Traditionele folkliedjes vertellen vaak zaken die iedereen meemaakt: liefde, verlies, thuis, natuur enz enz. Ik ben vooral geïnteresseerd in liedjes die nog de connectie met vandaag de dag hebben. Vooral liedjes die de manlijke vooroordelen in de geschiedenis tegenspreken. Ik hou van liedjes die de verhalen vertellen van vrouwen. Deze liedjes vormen vaak een soort andere kijk op de geschiedenis en geven de vrouwen die achterbleven een stem. Vrouwen die hun man verloen in de oorlog, die wreed werden misbruikt en die zichzelf vertegenwoordigden. Die liedjes liggen me na aan het hart.”

Londen is tegenwoordig de thuisbasis van Maz O’Connor. Een stad vol creatieve mogelijkheden. “Ik woon nu vier jaar in Londen. Ik vind het geweldig”, jubelt O’Connor opgetogen. “Ik vind het inspirerend en uitputtend in gelijke mate. Londen is een heel creatieve stad. Er wonen artiesten en kunstenaars van alles wat je kunt bedenken in de stad. Het is een opwindende plek om mensen te ontmoeten en mee samen te werken. Je kunt iedere avond wel tien optredens zien. De stad is wel aan verandering onderhevig. De huren stijgen enorm en projectontwikkelaars oefenen een enorme druk uit op de huidige bewoners om te verkassen. Het is erg droevig. Londen wordt een stad voor de rijken. Het zal niet lang meer duren of Londen is niet mer te betalen voor mensen met een laag incomen, voor artiesten en voor jonge mensen. “

We sluiten af met ‘The Longing Kind’. Het nieuwe album van Maz O’Connor waarmee ze nu op toer is. ‘The Longing Kind is mijn eerste album met uitsluitend eigen materiaal. Het onderzoekt thema’s als identiteit, thuis en ergens behoren. Het is opgedeel in drie delen. Het eerste deel zijn liedjes van de jeugd en de verwarring die daar bij hoort. Het tweede deel zijn liedjes geïnspireerd door schilderijen, die ieder een verschillende kijk geven op wie je bent, wat je identiteit is. Het derde deel heeft als thema volwassen worden en je zekerde voelen. Door muzkale tussenstukjes worden alle liedjes aan elkaar verbonden. Het is ambiteuzer dan alles wat ik tot nu toe heb ondernomen”, vertelt O’Connor. Ze denkt even en dan besluit ze: “Ik ben er erg trots op!”