Loading...
Recensies 2020

Heerlijk optreden van Southern Rock evangelisten Copperhead County

DRACHTEN – De basis van Copperhead County is de conclusie dat southern rock nagenoeg geheel in Nederland verdwenen was. Voor de liefhebbers van dit genre was het wachten tot een Amerikaanse band deze kant op kwam. Een gat in de markt waarin Copperhead County dook en in amper twee jaar trekt de formatie nu veelvuldig door Nederland om het evangelie van dit genre te verkondigen met het podium als kansel en de verloren gegane zieltjes te herwinnen. Dat vindt plaats met geïnspireerde optredens met zanger Corvin Silvester Keurhorst-van Wees als gepassioneerde hoofdpriester, Jordy Duitscher op de achtergrond op het orgel, Marja ‘Boenders’ Boender op bas, Alex Stolwijk als drummer en Robert van Voorden als lead gitarist. Een gezelschap dat in het verleden ook al de nodige accolades heeft gekregen in andere orkesten. Jordy Duitscher bijvoorbeeld was één van de drijvende krachten achter Trailer Trash Tremblers en zit als een broedse kip op de vaak aangekondigde, maar nog niet uitgebrachte live en afscheidsalbum van de legendarische The Bud Spencer Rock Explosion. Een album waar bij de fans van deze formatie een inmiddels mystieke waas omheen hangt. Corvin Silvester stond op de bühne met Crowjane, C.C. Grand en Vegas for Millions, Robert van Voorden werkte jaren al begeleider van nationale en internationale artiesten en maakte deel uit van The Country Wings, Alex Stolwijk drumde eerder bij Bad Obsession. In Iduna in Drachten trad de formatie voor het eerst op in de nieuwe line-up. Twee leden namen afscheid en Marja Boender, in de band vaak Boenders genoemd, want zo staat het op de CD, maakte promotie van achtergrondzangeres naar bassiste. Op steenworp afstand van Iduna trad ze als drijvende kracht van Uncle Jimmy in die rol al eens op de voorgrond tijdens Simmerdeis en laatstelijk speelde Boender in Moondaze. In Drachten bleek dat ondanks de nieuwe opstelling het gezelschap flink ingespeeld in elkaar zat. Voortvarend vertrok Copperhead County met ‘Enjoy the Ride’, dat een vlotte en stevige opening was en deed er nog een tandje bovenop met ‘Be Different’ een nummer over dat het okay is om anders te zijn. Minder in het oog springend was ‘Horizon’, maar daardoor kon juist ook de ballad ‘Bring on the Rain’ schijnen in de spotlichten als hoogtepunt. In Corvin Silvester heeft de formatie een uitstekende zanger en een dynamische frontman met veel uitdrukkingskracht. Punt waar aan hij nog flink moet werken zijn de aankondigingen. De indruk werd gewekt of hij heel zenuwachtig hiervoor was en daardoor niet alleen heel gehaast sprak en soms met verhalen kwam die nergens heen gingen. Een goede aankondiging geeft het publiek reden om ook emotioneel te investeren in een liedje. Rust is zijn redding op dit punt. Ander zeurpuntje is dat Robert van Voorden een voortreffelijk gitarist is, maar in elk nummer een gitaarsolo, dat zou moeten worden afgewisseld met nu en dan ook eens een bas of orgelsolo. Dat daargelaten toonde Copperhead County waarom het in snel tempo aan het uitgroeien is tot een veel gevraagde act. Een heerlijk optreden met nieuwe nummers als ‘Tonight We Ride’ met fijn orgelspel en dat op album nummer twee komt dat in de maak is en het nostalgische en sentimentele ‘White Plains’ over het geboortedorp van de zanger dat eerst heel klein werd ingezet met alleen Van Voorden als begeleiding voor het werd afgemaakt met de hele band. Lekker was ‘Murky Waters’ en prachtig het duet tussen Corvin Silvester en Marja Boender in ‘The Gospel of Me’. Dat niveau trok de band door naar ‘Sound of Summer’, ook een nieuw nummer dat op de plaat is gezet met de Amerikaanse producer Matt Wallace die eerden werkte met Faith No More, Maroon 5 en Blackberry Smoke. Een heerlijk vlotte song die de aanloop vormde naar de eindsprint met het vrolijke ‘Hustlin’& Busking’, het diepzinnig over liefde gaande ‘Not Even The Wind’. ‘Southern Wind’ was dan vlak voor het einde nu en dan rommelig, maar met ‘Brothers’ werd prachtig afgesloten. Copperhead County bewijst een aanwinst te zijn voor de Nederlandse muziekscene, die op menig festival zo een plek zou kunnen krijgen en daar ook goed zou presenteren. Deze ode aan de Southern Rock valt in uitstekende aarde en als de band zich op deze manier blijft ontwikkeling en ook kritisch naar elkaar kijken dan klopt het zo aan bij de pop-eredivisie in Nederland. In Drachten werden in ieder geval zieltjes gewonnen.