EMMEN – Het is een donkere november avond als de Popronde neerstrijkt in Emmen. In de gelederen Popronde veteraan Zoë Low, die voor de derde keer met het reizende showcase festival door Nederland trekt. Bij No Limits Events is een podium voor haar en haar toetsenist Lucas gevonden. Voorzichtig, in één gedoken in winterjassen, trekken de Emmenaren naar dit podium, om kennis te nemen van deze artieste en haar Nederlandstalige Pop. De eerste keer dat ze meedeed was in Corona jaar 2020, waarbij digitaal werd opgetreden. De tweede keer een jaar later, maar op het moment dat de pandemie even luwde en tegen alle verwachting er toch live kon worden opgetreden werd Zoë Low niet in het Noorden gesignaleerd. In twee opzichten is het dus een soort van debuut in Emmen, want naast dat ze er nog nooit op heeft getreden is het na het omgooien van haar stijl en muziek toch een heel andere act die zich presenteert via de Popronde.
Aanvankelijk was Zoë Low een act die veel aandacht genereerde via sociale media. Ze bracht covers in haar eigen stijl en dat trok al een grote schare belangstellenden. Langzaam, hoewel de covers nog steeds een rol spelen, kwam de nadruk meer te leggen op eigen werk. Beïnvloed door mensen als Billy Eilish weet de Amsterdamse haar leven te vatten in een aantal nummers. Relatieproblematiek en op eigen benen staan en andere muizenissen worden verwoord in prima songs. Naast andere artiesten laat ze ook het theater en de film hun invloed uitoefenen. Het werd vastgelegd op haar debuut EP ‘Out of my Head’ uit 2021. In de jaren daarna zet de artieste toch muzikaal andere accenten. Belangrijkste verandering; ze zingt tegenwoordig in het Nederlands, Het wordt dansbaarder en er is meer plaats voor elektro in een energiekere stijl. Het is na te luisteren op de in 2025 verwachtte EP ‘Ooit Ben Ik Iemand Die Je Kende’. Voor het zover is, eerst de Popronde.
Op de nieuw te verschijn en EP moet ‘Wat Hier Nu Bestaat’ een plekje krijgen. Het kreeg in ieder geval een plek op de setlist in Emmen, want met dit catchy nummer opende Zoë Low haar showcase. Een vlot nummer, met prima begeleiding van Lucas die met mooie donkere tonen, toch een lekkere gelaagdheid in deze song bracht. Prachtig is ‘Verlaten’. Wat rustiger en met een fantastische intensiteit in haar zang. Het komt bekend voor en niet helemaal duidelijk is of dat dit een eigen nummer of een prima hertaling is met een eigen slag eraan. De vreemde eend in de bijt is dan ‘Ocean Eyes’. Het blijkt een hertaling van het nummer van Billy Eilish, prima gebracht, maar wellicht toch beter om dat in te vullen met eigen werk, helemaal als dat van de kwaliteit is als ‘Wacht op het Licht’. Een heerlijk opgebouwde rustige song over steun vinden onderweg naar zelfstandigheid. In dit nummer krijgt de zang, kwetsbaar maar zo vaak zo mooi, juist in dit soort songs, alle tijd en ruimte om te groeien en de bijbehorende emotie te omvatten. Voor dit nummer is de gitaar te voorschijn gehaald en die blijft nog even voor ‘Blijven Wachten’. Een nummer dat toch te veel gedomineerd door de backing track en wat al te enthousiaste galm op de zang. Die indruk wordt direct weer gecorrigeerd door ‘Wat Hier Nu Bestaat’, heerlijk dansbaar met een mooie emotie. Zoë Low blijkt een gezellige spreekstalmeester. De Amsterdamse praat haar liedjes fijn aan elkaar en gaat er nu en dan ook wat dieper op in. Op de mooie momenten is het prachtig, maar soms moet ze de balans nog meer vinden en vooral de dominantie van de backing track terug dringen. Een nummer, mag best wat kaler zijn en het wordt dan ook gelijk een wat eerlijkere song. Na een wat rockender nummer, dat hier weer door wordt gedwarsboomd eindigt het dan weer erg mooi met ‘Leven in Gedachten’. Zoë Low heeft enorme potentie met die mooie stem, maar soms is minder echt meer en mag ze dat omarmen.