Loading...
Recensies 2019

Dan komen de drums en dan is het feest met Taveneer

LEEUWARDEN – Het was een prachtig en zeer treffend gebaar van Taveneer zanger Jelle Crooijmans. Op de dag dat de Herman Brood Academie on Tour Neushoorn in Leeuwarden aan deed was het ook de herdenking van wat ook wel het Vergissingsbombardement van Nijmegen wordt genoemd. Geallieerde bommenwerpers konden hun doel in Duitsland niet halen en zochten en vonden een alternatief in het station van Nijmegen, maar met desastreuze gevolgen voor de stad en 800 doden ten gevolge. Nijmegen is ook de thuisbasis van Taveneer en door te vragen ook even aan Nijmegen te denken bracht de zanger van de band tot uiting dat er gemengde gevoelens waren en gaf blijk van een prima sociale bewogenheid en historisch besef. Dat opgemerkt hebbende was het tijd voor muziek. De band begon met het rustige en ontregelende nummer dat tegelijk niet leek te kloppen, maar wel werkte ´Silent Observer´. Prachtig gitaarspel in dit nummer, maar niet van Taveneer gitarist Luis van Orsouw, maar van invalgitarist Christiaan Végh die door Foxlane en meercat, waar hij normaal in speelt verhuurd was aan Taveneer om de line up met bassist Lieuwe Philipse en drummer Ramon Repkes aan te vullen. Dat deed Christiaan Végh na slechts twee repetities met verve. Direct na deze opening de aankondiging: “Dan komen de drums en dan is het feest” voor ´Can´t Keep Me Around’, een sterk hoogtepunt van het optreden met dit vlotte nummer, wat weer een fijne afwisseling was met het rustige en meer bedaarde ´Our Little Dream´. Opvallend was de fijne stem van Jelle Crooijmans die weliswaar wat uit de spotlichten aan de zijkant stond, maar desondanks een fijne spreekstalmeester ook bleek te zijn die vlot en uitnodigend de liedjes wist aan één te spreken, zoals ´Anamnesis´ waar, aldus Crooijmans je ook op internet naar kunt luisteren en als de titel te moeilijk is, dan kun je ook gewoon op de bandnaam zieken. Dat zijn gewoon praktische oplossingen. Het stemmige ‘Strange Things’ was fraai net als ingetogen ‘Roadmap’ voor de band afsloopt met het spetterende ‘Life Below The Mountains’. Nu en dan mogen deze indie pop/rock liedjes nog met wat meer punch mogen hebben, maar het zijn prettige songs met mooie zang en een fijne potentie er in opgesloten. Tijdens het laatste nummer kwamen dan eindelijk al die mensen die veilig en verlegen in het publiek hadden staan schuifelen los en werd er voor het podium uitbundig gedanst. De drums kwamen en het werd feest, maar met een gedachte voor Nijmegen.