GRONINGEN – Eén van de betere noordelijke popsterren van het moment haastte zich op Noorderzon na de ticket controle naar voren en zocht, vlakbij het podium in de prachtige spiegeltent, een mooi plekje om maar niks te missen van Chartreuse. Daar bleef ze de hele show geboeid staan kijken en meedansen. Ze was zeker niet de enige met hetzelfde plan, want Noorderzon schoof in grote getale aan bij het optreden. Dat begon wat schuchter, maar werd beter en beter zodat iedereen ook lekker bleef staan en steeds meer in de ban van Chartreuse kwam. Een prima optreden en het krijgt een vervolg, want begin 2026 keert de band terug naar Groningen voor een optreden onder de Spot paraplu.
Het optreden op Noorderzon van de Britse band staat in het teken van het later deze maand verschijnen album ‘Bless You & Be Well’. Direct daarmee in verband staat dat toetsenist en zangeres Hattie Wilson met een kruk het podium op kwam. Ze heeft een zeer ingrijpende operatie moeten ondergaan waardoor ze opnieuw moet leren lopen. In dezelfde periode verloor bassist Perry Lovering zijn vader. Er was dus wel wat te verhapstukken en met overige bandleden broers zanger gitarist Mike en drummer Rory Wagstaff werd op IJsland deze plaat opgenomen, waardoor de omgeving ook weer een eigen laag toevoegde. Het is het tweede album van de band na het eerder verschenen ‘Morning Ritual’ waarmee de band qua langspelers in 2023 debuteerde. De formatie ontstond toen twee dorpen in de Midlands hun krachten verbonden. Michael Wagstaff uit Olbury en Hattie Wilson uit Kilver begonnen samen folkliedjes te schrijven. Broer Rory Wagstaff en Wilson’s jeugdvriend Perry Lovering kwamen daarna de band complementeren die toch voornamelijk als band uit Birmingham te boek staat. Als band naam kozen ze Chartreuse, de naam van een Frans brouwsel dat zou zorgen voor een verlenging van het leven.
Het optreden begon wat underwelming, om maar een Engelse term te gebruiken. Het was aarzelend, de zang van Mike Wagstaff kwam niet tot zijn recht in ‘Bless You & Be Well’ en door zijn pet was in de Noorderzon tent zijn gezicht vaak nauwelijks goed te onderscheiden door de diepe schaduwen door de hoge verlichting. Een uptempo opening, waarbij vooral de gitaar van Wagstaff wel overtuigde. Het nummer ging naadloos over in ‘Fixin’ met een mooie robuustheid. Het aarzelende werd daarna snel vergeten en het hele optreden kreeg een opwaartse lijn en werd mooier en mooier te beginnen met het fijn in elkaar gestoken en tweestemmige ‘Moon Man’ en vooral het erg mooie ‘Deep Fat’ met een intrigerende baslijn, wat een mooie gelaagdheid gaf en in dit rustige beschouwende nummer kwam de zang van Wagstaff met de tweede stem van Hattie Wilson, uitstekend tot zijn recht. Via het kleiner opgezette, waardoor de zang weer erg mooi was, ‘Switch It On, Switch It Off’ was ‘More’ prachtig, juist ook omdat dit één van de meer rockende nummers van de set was, waardoor beide liedjes profiteerde van het contrast, maar ook omdat in dit nummer een fijne gevoeligheid boven kwam. Het kwetsbare ‘Offerings’ begint met Hattie Wilson en haar toetsen voor de band invalt en het tempo iets omhoog brengt. Een heerlijk nummer. Steeds beter werd ook het contact met het publiek. Een grap of grol, een klein verhaaltje van één van beide zangers, maar af en toe ook een stilte. Wilson is hier bedrevener in dan Wagstaff. Het tempo werd omhoog gestuwd in ‘Enemy’s Belly’. Tegen het einde van de Noorderzon show werd het prachtig. De band excelleerde in nummers als I’m Losing It’ en ‘By July’ en vooral het ingetogen beginnende ‘Keep Checking Up On Me’ voor werd afgesloten met ‘Fold’ en ‘Never to be Real’. Chartreuse heeft veel in huis. Dat bleek en de kans voor wie ze gemist heeft of nogmaals wil gaan zien is binnen afzienbare tijd. Een lekkere band, meer dan de moeite waard.