GRONINGEN – Carrie Amelia Nation was niet een vrouw die je in de kroeg wilde tegenkomen. Als fanatiek tegenstander van alcoholconsumptie bezocht zij een dergelijk etablissement met in haar handen een bijl en onder het zingen van Christelijke liederen sloeg ze de alcoholvoorraad aan gruzelementen. Carrie Nation was in haar eigen woorden: “Een buldog die meerende aan de voeten van Jezus en blaft naar alles wat hem niet beviel.” Zingen in de kroeg dat is de overeenkomst tussen deze fundamentaliste uit de 19de eeuw en Carrie Nation and the Speakeasy. In Lola werd echter de botte bijl niet gebruikt om barvrouw Raquel van haar voorraad te beroven en de Groningers te reden van het lot van de dronkaard, maar om ze een heel prettige avond te geven met rauwe brass-americana. De naam van de band is niet toevallig gekozen. De oorsprong van Carrie Nation and the Speakeasy ligt in de vakbondsmuziek en voor de verheffing der arbeiders van America die onder begeleiding van de klanken van voldoende koperwerk marcheerden om hun eisen kracht bij te zetten of juist om feest te vieren. In Groningen was de formatie van zanger Jarrod Starling ouderwets op dreef om er een feestje van te maken. De heren houden, letterlijk en figuurlijk, van het tempo erin houden. Met schetterende blazerssectie met Tyler Grubb op trombone en Josue Estrada op trompet en coronet, terwijl Dallin Bulkley zijn staande bas over de oceaan had getorst. Nieuw in de huidige opzet was een drummer in de immer van samenstelling veranderende opzet van deze band. Muzikaal kwam na een fel begin een stoet van bekende nummers voorbij en her en der een nieuweling, want Carrie Nation and the Speakeasy bracht eindelijk een nieuw album uit met ´Gnosis´ vorig jaar, waarmee nog avontuurlijker naar nieuwe richtingen wordt gezocht. Mooie liedjes als ‘Drunkle’ wisselden zich af met wat rustigere nummers als ‘At Least It Fits You’ en ´I Saw Your Daughter´. In beide toonde de band zich meer dan overtuigend. De stem van Starling is rauw en prachtig. Hij was deze keer beter te verstaan in de zang dan in de wat gehaaste aankondigingen, waarbij hij wel veel humor toonde. Op het moment dat hij vroeg wie Bob Wills and his Texas Playboys kende en niemand in Lola van deze legendarische Texaan bleek te hebben gehoord, reageerde Starling lachend met, oohh dan heb ik dat liedje geschreven. Steeds prominent zijn de Blazers. De band labelt zich niet voor niets als brass & grass. Op momenten kreeg de blazerssectie ook alle ruimte en stapte Starling opzij om Grubb en Estrada de eer te gunnen. Niet alleen in de liedjes werd vaak een hoog tempo aangehouden, maar ook het concert was vlot met even een kort verhaal en door. Geen probleem, want ’18 Wheels’, ‘Bowels & Constants’ en het overtuigende en ruige ‘All Men Created Equal’ waren meer dan goed. Nergens gepolijst, maar met de botte bijl en op een vakkundige manier gebracht. Veel liedjes van ‘Gnosis’, waaronder het titelnummer en ‘Rümpeltum’ met spannend intro, geven aan dat er nog volop ontwikkeling en groei zit in Carrie Nation and the Speakeasy. Vanuit Lola gaat het nu heel Europa rond met vele festivals, maar volgende maand zijn ze terug in de buurt voor optredens in Clouso en Meppel en Max in Stavoren. Een aanrader tijdens dit eerste optreden in de Stad Groningen van dit orkest uit Wichita. Niet in de provincie want enkele jaren geleden stonden ze al in Steendam.
Carrie Nation and the Speakeasy hakt met botte bijl
