Loading...
Albums

Angela Josephine – Daylight

Bedachtzaam, dat is het juiste woord om de prachtige plaat ‘Daylight’ van Angela Josephine te omschrijven. Met deze plaat slaat de gelouterde artieste uit Traverse City, Michigan in de Verenigde Staten een nieuwe weg in. Ze heeft de tijd genomen voor het album dat in ruwe schetsen in 2011 werd bedacht en zich heeft ontwikkelt tot een mix van folk, Americana met rockopera en waarin ze licht en donker in het leven onderzoekt. Dat doet ze op een zeer poëtische manier en met een karrenvracht aan emoties. Het is een album waar ze de tijd voor heeft genomen en waarbij ze duidelijk haar ideeën en de liedjes heeft laten rijpen. Het opent rustig met ‘This Light (Prelude)’ wat kalm en folky is, voor het meer rockt in het mooie ‘Got To Believe’ en om dan weer de rust te vinden in het duet met Chris Bathgate ‘Go Easy’ voor je terecht komt in een makkelijk in het gehoor liggende Americana liedje ‘DayLight’. In al die vormen laat Angela Josephine haar kunde zien en het zal aan de persoonlijke smaak van de luisteraar liggen welk liedje het meest kan bekoren. Elk liedje klinkt fris en afgerond, maar toch onderdeel uitmakende van het geheel. Angela Josephine is geen nieuweling in de muziek. Haar eerste stappen op een podium deed ze in 2002 en sindsdien is ze vaak gelauwerd voor haar liedjes. De artieste brengt niet erg veel nieuw materiaal uit. Haar laatste album is de EP ‘Stone Bright Solid’ uit 2012 en daarvoor het album ‘Grace Exhaled’ uit 2005. Albums die een ander muzikaal leven van deze artieste tonen, maar zeker ook nog de moeite waard zijn. Heerlijk is het welhaast klassieke ‘Red Roses’ met prachtige strijkpartijen. Ook nu valt op dat dit een afgerond nummer is dat zijn vorm heeft kunnen zoeken en vinden. Prachtig. De stem van Angela Josephine is een stem met compassie en medeleven. Ze zoekt haar weg door het donker en biedt daarbij licht aan haar luisteraars die haar over het album en door de valkuilen die de nacht onzeker maken kunnen volgen. Nu en dan klein, dan wat meer met pathos, is het een album geworden waar liedjes hun tijd, vorm en ruimte krijgen. Erg mooi en indrukwekkend is ‘River Rising’ met grote intensiteit, wat moeiteloos wordt voortgezet in het zeer fraaie ‘The Way Of Daylight’ en het liefst acht minuten durende ‘Face To The Wind’. Wie nog nooit met Angela Josephine heeft kennis gemaakt, dan is dit album om dat te doen.